‘Plankvast’ speelde de verdichte versie van het stuk van Shakespeare. Snedig en snel als was het een aflevering van ‘den dikken en den dunnen’. Allesbehalve een stoffige Oudnederlandse versie.
‘Hamlet’ van ‘den dikken en den dunnen’ over ‘Monty Pyton’ tot ‘Foxi Brown’.
Hou u vast want er is iets rot, iets rot in Denemarken!
Nee, dit is niet de titel van een toneelstuk, dit is de titel van een reis, van onze reis, de reis van “plankvast”. We vertrokken met zes. En daar stapelden de vragen zich op. Waarom met zes? Wie zijn die zes? Waarheen gaat de reis? Waarom ‘vertrek’?
Tijd om wat orde te scheppen in de chaos.
“ Plankvast “ bood u een avond aan met vijf eenakters waarvan er één op twee verschillende manieren werd gespeeld door dezelfde spelers.
En alle spelers die “ Plankvast “ rijk is, kwamen in deze eenakters aan bod. Variatie is dus troef.
Een vader woont met zijn zoon en dochter in bij de grootmoeder nadat zijn vrouw er vandoor gegaan is met een Marokkaan. Hij leert een vrouw kennen die het allemaal wel netjes zal regelen, maar dat is buiten de grootmoeder gerekend. Wat met de dochter die haar hele leven niet in een winkel wil slijten, en haar lief aanport om meer te worden dan een garagist ? En de zoon, het lievelingetje van oma, is een geval apart : welk geheim draagt hij met zich mee ?
Dit gekende stuk van Shakespeare vertelt het verhaal van vier jonge geliefden en een groep amateuracteurs in het bos dat verlicht is door de maan. Niets is wat het lijkt, zeker niet wanneer de verliefden in de handen vallen van de elfen in het bos.
